Ieder jaar na Thanksgiving gaan de gedachten van de meeste mensen over op Kerst. Het is een tijd dat belijdende christenen zich focussen op Jezus Christus. Het is tenslotte het “Kerstmis” seizoen!

Rudolph het rendier met de rode neus, hulstkransen, versierde bomen, de maretak, kerstbegroetingen, muziek, “kastanjes roosteren op het vuur” en de Kerstman zijn allemaal verbonden aan deze feestdag. Ze brengen allemaal warme gevoelens aan hen die het vieren.

Ik groeide op in een familie die Kerst vierde en het was ieder jaar een grote gebeurtenis voor ons gezin. We lieten geen van de gebruiken van dit evenement achterwege. Op 24 december groeide de opwinding iedere minuut. Mijn ouders zetten zelfs zwarte koffie klaar voor de Kerstman voordat zij ons naar bed stuurden. Ik verwonderde mij altijd over het feit dat de Kerstman zijn koffie graag zwart dronk ‒ net zoals mijn ouders dat graag wilden hebben. Nadat we naar bed gingen op kerstavond, kon ik niet slapen en evenmin wachten om in de morgen op te staan om te zien wat “de Kerstman” voor mij had meegebracht.

Kerst wordt door velen gezien als een geweldige tijd, gericht op vrijgevigheid, het bijeenkomen van families, mooie muziek en decoraties, genieten van speciale gerechten en het zingen van kerstliedjes in de buurt (zoals mijn familie dat ieder jaar deed). Geacht wordt dat dit alles is gecentreerd rond de verering van Christus. Ongetwijfeld instrueert de Bijbel ons dit alles te doen ‒ toch?

De antwoorden zullen u schokken!

Waarom denken mensen dat Kerst geweldig is? Voor mij voelde het in ieder geval goed. Ik geloofde wat mijn ouders mij vertelden. Ik had geen reden hen in twijfel te trekken. Ze onderwezen mij alleen maar wat ze van hun ouders hadden geleerd. Ik had de ware oorsprong van Kerst nooit in twijfel getrokken!

Velen denken nooit na over waarom ze geloven wat ze geloven of doen wat ze doen. We leven in een wereld vol met gebruiken, maar weinigen trachten de oorsprong hiervan te begrijpen. Over het algemeen aanvaarden we ze zonder navraag. De meeste mensen doen in principe wat alle anderen doen ‒ omdat het makkelijk en natuurlijk is!

Laten we zorgvuldig de wortels van Kerst onderzoeken. Laten we eens kijken waarom mensen de gebruiken volgen die eraan verbonden zijn. Waarom wordt het op 25 december gehouden? Werd het gehouden door de vroege Nieuwtestamentische Kerk? Dit boekje is gevuld met historische feiten die, als ze worden samengevoegd, een compleet plaatje schetsen. Laat alle veronderstellingen varen en accepteer alleen wat bewezen kan worden!

Heidense oorsprong

In 1990 bande het Solon, (buitenwijk van Cleveland, Ohio) schoolbestuur alle kerststallen en andere kerstdecors in alle schoolgebouwen omdat ze ervan overtuigd waren dat het in strijd was met de scheiding tussen kerk en staat. Ze werden naar de rechtsbank gesleept door zeer verontwaardigde ouders die de overtuiging hadden dat hun kinderen en de gemeenschap van Kerst werden bestolen. Het bestuur verloor de zaak! De burgers hadden betoogd dat Kerst een wereldwijde traditie was en geen onderdeel van religie, en het dus overstijgt. Het moet als seculier gezien worden ‒ een onderdeel van vrijwel alle culturen wereldwijd.

De beslissing van de rechtbank bevestigde dat Kerst geen christelijke oorsprong heeft! Echter, de rechtbank was van mening dat het lezen van de Bijbel en gebed overduidelijk wel verbonden is met het christendom ‒ een opmerkelijke bekentenis! De rechtbank concludeerde dat het houden van Kerst en het opzetten van kerststallen konden doorgaan omdat ze niet echt onderdeel zijn van het christendom of religie ‒ maar gebed en het lezen van de Bijbel, die dat wel zijn, moeten worden verbannen uit de scholen!

Bijna alle aspecten van de kerstvieringen hebben hun oorsprong in Romeinse gewoontes en religie. Bekijk de volgende verklaring uit een grote Amerikaanse krant (The Buffalo News, Nov. 22, 1984): “De vroegste verwijzing naar Kerst, gemarkeerd op 25 december, komt uit de tweede eeuw na Jezus’ geboorte. Het wordt waarschijnlijk geacht dat de eerste kerstvieringen een reactie waren op de Romeinse Saturnaliën, een oogstfeest dat de winterzonnewende markeerde ‒ de terugkeer van de zon ‒ en de verering van Saturnus, de god van de landbouw. De Saturnaliën waren een rumoerige tijd, die bestreden werd door de strengere leiders in de christelijke sekte die nog in de minderheid was. Kerst ontwikkelde zich, zei een geleerde, door middel van het vervangen van de verering van de zon met de verering van de Zoon. Omstreeks 529 na Chr., nadat het christendom de officiële staatsreligie was geworden van het Romeinse rijk, maakte keizer Justinianus van Kerst een civiele feestdag. De viering van Kerst bereikte z’n hoogtepunt ‒ sommigen zullen zeggen z’n dieptepunt ‒ in de middeleeuwse periode toen het werd gekenmerkt door overmatige consumptie en ongeëvenaarde festiviteiten.”

Zie de volgende citaten uit de Catholic Encyclopedia, 1911 editie, onder “Kerst”: “Kerst was niet een van de vroegere feesten van de kerk…Het eerste bewijs van het feest komt uit Egypte.” En verder, “Heidense gebruiken rond de eerste dagen van januari werden aangetrokken tot Kerst.” Onder “geboortedag,” erkent Origen, een van de eerste Katholieke schrijvers, dat: “…In de Geschriften wordt er over niemand vermeld dat er een feest of een groot feestmaal gehouden werd op zijn verjaardag. Het zijn alleen de zondaars (zoals Farao en Herodus) die zich verheugden over de dag dat ze werden geboren in deze wereld” (nadruk van mij).

De Encyclopedia Americana, 1956 editie, voegt het volgende toe: “Kerst…werd niet in acht genomen in de eerste eeuwen van de christelijke kerk, aangezien het christelijke gebruik over het algemeen was om de dood te vieren van opmerkelijke personen veeleer dan hun geboorte…een feest werd ingesteld ter herdenking van deze gebeurtenis [de geboorte van Christus] in de 4^e eeuw. In de 5^e eeuw gebood de westelijke kerk dat het feest gevierd moest worden tijdens de dag van de Mithraïsche riten van de geboorte van de zon en aan het einde van de Saturnaliën, aangezien er geen absolute kennis was over de dag van Christus’ geboorte.

Er is geen twijfel over de oorsprong van de hedendaagse kerstviering. Veel aanvullende bronnen zouden geciteerd kunnen worden maar we zullen hier later op terugkomen. Laten we beginnen andere feiten aan elkaar te koppelen.

Het was 300 jaar na Christus voordat de Romeinse kerk Kerst begon te vieren. Pas in de vijfde eeuw werd het mandaat gegeven om het in heel het rijk te vieren als een officieel feest ter verering van “Christus.”

Kan Christus geëerd worden door Kerst?

De meest gebruikelijke rechtvaardiging die men te horen krijgt over Kerst is dat mensen oude heidense gebruiken en ideeën hebben vervangen door te verklaren dat ze zich nu “focussen op Christus.” Ik heb velen horen zeggen dat ze “Christus vereren” in hun kerstviering. Het probleem is dat God zegt dat Hij dit niet aanvaard! In werkelijkheid verbiedt Hij het! Het houden van Kerst onteert Christus! Hij beschouwt alles wat ermee te maken heeft als een gruwel! We zullen snel zien waarom.

Christus zei: “Maar tevergeefs eren zij Mij, omdat zij leringen onderwijzen die geboden van mensen zijn” (Mat. 15:9). Kerst is geen gebod van God ‒ het is een menselijke traditie. Christus vervolgde: “U stelt op een mooie manier Gods gebod terzijde om u aan uw overlevering (traditie) te houden” (Mar. 7:9). Dit is nu juist wat honderden miljoenen over de hele wereld op 25 december doen!

We zullen zien dat God duidelijk gebiedt: “U mag u de weg van de heidenvolken niet aanleren.” Maar de meeste mensen hebben geen ontzag voor God en Hij laat toe dat ze hun eigen keuzes maken. Mensen hebben een vrije wil ‒ vrij om God gehoorzaam of ongehoorzaam te zijn! Maar wee hen die het Woord van God negeren!

Werd Christus op 25 december geboren?

Christus werd in het najaar geboren. Velen geloven onterecht dat Hij in de winter was geboren ‒ de 25^e van december! Ze hebben het mis! Bekijk de Adam Clarke Commentary, boekdeel 5, blz. 370, New York editie: “Het was gebruikelijk voor de Joden om hun schapen de woestijn in te zenden rond het Pascha [het vroege voorjaar] en ze weer thuis te brengen bij de aanvang van de eerste regens.” De eerste regens begonnen in het vroege tot het midden van het najaar. Verdergaand met hetzelfde citaat: “Gedurende de tijd dat ze weg waren bewaakten de herders ze dag en nacht. Als…de eerste regen vroeg in de maand Marcheshvan begon, wat bij ons deels oktober en deels november is [het begint ergens in oktober], dan zien we dat de schapen in het open veld gehouden werden tijdens de hele zomer. En als deze herders hun kuddes nog niet thuis hadden gebracht, was dat een aanwijzing dat oktober nog niet aangebroken was, en dat, zodoende, onze Heer niet geboren kon zijn op 25 december, toen er geen kuddes buiten in het veld waren; noch kon Hij later dan september geboren zijn, aangezien de kuddes nog altijd ’s nachts in de velden waren. Op grond hiervan zou de geboorte in december opgegeven moeten worden. Het voeden van de kuddes in het veld gedurende de nacht is een chronologisch feit…Zie de citaten uit de Talmoedisten in Lightfoot.”

Lukas 2:8 verklaart dat toen Christus geboren werd: “En er waren herders in diezelfde streek, die zich ophielden in het open veld en 's nachts de wacht hielden over hun kudde.” Merk op dat ze zich “ophielden” in het open veld. Dit gebeurde nooit in december. Ezra 10:9-13 en Hooglied 2:11 laten beiden zien dat de winter het regenseizoen was en herders niet’ s nachts konden verblijven op de koude open velden.

Vele encyclopedieën verklaren heel duidelijk dat Christus niet geboren was op de 25^e van december! De Katholieke encyclopedie bevestigt dit helemaal. In alle waarschijnlijkheid werd Christus in het najaar geboren! Een uitvoerige technische verklaring zal dit punt bewijzen.

Aangezien we nu weten dat 25 december niet eens in de buurt kwam van Christus werkelijke geboortedatum, waar kwam het feest dat verbonden was aan deze datum dan vandaan?

Lees nu dit citaat genaamd “Kerst”: In de Romeinse wereld waren de Saturnaliën (17 december) een tijd van feestelijkheden en het uitwisselen van geschenken. De 25^e van december werd ook wel gezien als de geboortedatum van de Iraanse mysterie god Mithra, de zon van de rechtvaardigheid. Op het Romeinse nieuwjaar (1 januari) werden huizen gedecoreerd met lichtjes en groen, en er werden geschenken aan kinderen en armen gegeven. Aan deze vieringen werden de Germaanse en Keltische rites toegevoegd toen de Teutoonse stammen in Gallië, Brittannië en centraal Europa binnen waren gedrongen. Eten en goed gezelschap, het hout voor het kerstvuur en kerstgebak, hulst en ander groen, geschenken en begroetingen zijn allemaal verschillende aspecten van deze feestdagen. Vuren en lichtjes, symbolen van warmte, zijn altijd verbonden geweest aan dit winterfeest, beide heidens en christelijk” (Encyclopedia Brittannica, 15^e uitgave, boekdeel II, blz. 903).

Een laatste citaat over de selectie van 25 december als geboortedatum van Christus is noodzakelijk. Merk het volgende artikel in The Toronto Star op, december 1984, door Alan Edmonds, getiteld, “We hebben veel aan de Druïdes te danken”: “De reformatie wierp een vloek over Kerst. Tegen die tijd hadden doortrapte, religieuze politici het heidense winterfeest aangenomen als de vermeende geboortedatum van Jezus van Nazareth, en ze voegden nog een paar andere heidense snuisterijen toe om deze overname aannemelijker te maken.”

Vijfentwintig december werd niet geselecteerd omdat het de geboorte van Christus was of omdat het ook maar in de buurt kwam. Het werd geselecteerd omdat het samenviel met het heidense afgodsfeest de Saturnaliën ‒ en deze viering moet grondig onderzocht worden. In ieder geval weten we de exacte datum van Christus geboorte niet. Hoewel God het zeker bekend had kunnen maken, koos Hij ervoor het voor de ogen van de wereld te verbergen!

Wie was Saturnus?

De voorgaande citaten introduceerden het onderwerp van de Saturnaliën. Laten we zorgvuldig bestuderen wie Saturnus was. Bekijk het volgende citaat van een andere grote Amerikaanse krant, The Democrat and Chronicle, Rochester, New York, december 1984: “Het Romeinse feest de Saturnaliën, 17-24 december, bewoog de burgers er toe om hun huizen te versieren met groen en lichtjes en het geven van geschenken aan de armen. Het feest van 25 december, natalis solis invicti, de geboorte van de onoverwinnelijke zon, werd voorgeschreven door keizer Aurelianus in 274 na Chr. als een viering van de winterzonnewende, en werd enige tijd later…gekerstend als een datum om de geboorte te vieren van de Zoon van het licht.”

Dr. William Gutsch, voorzitter van het Amerikaanse museum van natuurhistorie ‒ Hayden Planetarium, bevestigde verder de originele naam van Kerst met dit citaat op 18 december 1989, in een krant van Westchester, New York, The Reporter Dispatch:

“De vroege Romeinen vierden geen Kerst maar een heidens feest genaamd de Saturnaliën. Het vond ieder jaar rond het begin van de winter plaats, ofwel de winterzonnewende. Dit was de tijd wanneer de zon zijn dieptepunt langs de hemel bereikt had en dat de dagen weer langer begonnen te worden, dus een bevestiging voor een nieuw groeiseizoen.

“Echter, als veel van de attributen van de Saturnaliën overeen lijken te komen met wat zo velen van ons tegenwoordig doen, dan kunnen we zien waar…onze feesttradities vandaan komen. En inderdaad, er wordt gesuggereerd dat hoewel Christus hoogstwaarschijnlijk niet eind december was geboren, dat de vroege christenen ‒ toen nog een verboden sekte ‒ Kerst naar de tijd van de Saturnaliën toe schoven om zo min mogelijk aandacht te trekken terwijl ze hun eigen feest vierden.”

De Saturnaliën verheerlijkte Saturnus ‒ de vuurgod. Saturnus was de god van het zaaien omdat de warmte van de zon benodigd was voor het planten en laten groeien van de gewassen. Hij werd ook vereerd tijdens dit feest als zinnebeeld van de dood van de winter omdat hij weer terug kwam (hij was de “zon”) om de aarde verwarmen zodat de landbouw in het voorjaar kon plaatsvinden. De planeet Saturnus werd later naar hem genoemd omdat die, onder al de planeten, met z’n ringen en heldere rode kleur, het best de vuurgod vertegenwoordigde!

Vrijwel elke beschaving heeft een vuur/zonnegod. De Egyptenaren (de Romeinen soms ook) noemden hem Vulcanus. De Grieken noemden hem Kronos, zo ook de Phoeniciërs ‒ maar zij noemden hem ook wel Saturnus. De Babyloniërs noemden hem Tammuz (als Nimrod herrezen in de persoon van zijn zoon), Molech of Baäl (zo ook de Druïden). Dit waren simpelweg allemaal verschillende namen voor Nimrod. Nimrod werd beschouwd als de vader van alle Babylonische goden.

Kinderoffers

Merk dit gruwelijke gebruik op dat geassocieerd wordt met de verering van de vuurgod (Nimrod, Saturnus, Kronos, Molech en Baäl) in het volgende citaat uit The Two Babylons, Alexander Hislop, bladzijde 231:

“Welnu, dit is in nauwkeurige overeenstemming met het karakter van de hoofdpersoon van vuuraanbidding. Nimrod, als de vertegenwoordiger van het verterende vuur waarin menselijke slachtoffers, en vooral kinderen, werden geofferd, werd beschouwd als de grote verslinder van kinderen…hij was, natuurlijk, de werkelijke vader van alle Babylonische goden; en hij werd dus in dat personage later universeel aanvaard. Als de Vader van de goden werd hij, zoals we gezien hebben, Kronos genoemd; en iedereen weet dat het klassieke verhaal van Kronos als volgt luidde, dat: ‘hij zijn zonen verslond zodra ze geboren werden.’ (Lempriere Classical Dictionary, ‘Saturn.’)… Deze legende heeft een verdere en diepere betekenis; maar, zoals toegepast op Nimrod, ook wel ‘de gehoornde’ genoemd, verwijst het naar het feit, dat, als de vertegenwoordiger van Moloch of Baäl, kinderen het meest aanvaardbare offer voor zijn altaar waren. Er is genoeg zwartgallig bewijs over dit onderwerp uit de verslagen van de oudheid. ‘De Phoeniciërs,’ zegt Eusebius: ‘Offerden ieder jaar hun geliefde en eniggeboren kinderen aan Kronos of Saturnus.’”

Maar waarom waren mensenoffers zo’n sleutel voor de aanbidding van deze verschrikkelijke god? Wat voor goeds konden mensen zien in het afslachten van hun eigen kinderen? We vervolgen: “…hij die het vuur naderde zou een licht van goddelijkheid ontvangen” en “door het goddelijke vuur zouden alle onreinheden voortgebracht door vorige generaties worden gereinigd.” Daarom gingen: “hun zonen en hun dochters voor de Molech” door het vuur (Jer. 32:35).

Hoe ongelooflijk dit ook mag klinken, misleide mensen geloofden werkelijk dat ze hun “god” behaagde door aan hem hun eigen onschuldige kinderen te offeren. Ze geloofden dat vuur hen zuiverde van de erfzonde. De heidense lering van het doorbrengen van een tijd in het vagevuur om de ziel te reinigen van alle zonden is hiervan afgeleid.

Wie was Nimrod

We moeten nu nader ingaan op wie dit Bijbelse figuur, Nimrod, was. We hebben hem al gezien als een van de originele valse goden uit de geschiedenis, maar wat kunnen we er nog meer van leren?

Genesis 10:9 zegt over Nimrod: “Hij was een geweldig jager voor het aangezicht [in plaats van] van de Heere.” Hij probeerde daadwerkelijk Gods plaats in te nemen.

De bekende Joodse geschiedschrijver, Josephus, schreef in De Oude Geschiedenis van de Joden belangrijk bewijs op over Nimrods rol in de wereld na de zondvloed. Lees het volgende: “Beetje bij beetje bouwde hij een tirannie op…hij [Nimrod] dreigde zich op God te zullen wreken als Hij opnieuw de aarde zou willen laten overstromen. Hij zou namelijk een toren bouwen die hoger was dan het water zou kunnen stijgen…Het volk toonde zich bereid gehoor te geven aan de adviezen van Nebrodes (Nimrod) en beschouwde het als een vorm van slavernij zich te schikken naar de wil van God” (boek 1, hoofdstuk IV, sectie 2 en 3).

Onder vele namen werd deze eerste opstandeling van de mensheid doormiddel van valse religie vereerd. Het oude Israël bleef terugvallen in het vereren van de vele valse goden die Nimrod vertegenwoordigden.

Ezechiël 8:13-14 laat een beeld zien van de vrouwen van Israël “die de Tammuz beweenden.” Deze Tammuz (de vuurgod) werd gezien als Nimrod en de herkomst van het woord is fascinerend. Tam betekent “perfectioneren” en muz “vuur.” De betekenis is duidelijk in het licht van wat we al hebben geleerd. Overigens, in de Irak-Koeweit oorlog noemde Saddam Hoessein zelfs een van zijn raketten de “Tammuz.” Hij begreep heel goed dat de betekenis ervan vuur inhield.

Verbrand aan Molech

Laten we nu bekijken hoe Gods mensen, Israël, Baäl/Molech vereerden als ze eenmaal van de ware God waren afgeweken:” Zij bouwden de hoogten van de Baäl, die in het dal Ben-Hinnom zijn, om hun zonen en hun dochters voor de Molech door het vuur te laten gaan, wat Ik hun niet geboden had. En in Mijn hart was het niet opgekomen dat zij deze gruweldaad zouden doen...” (Jer. 32:35).

Merk op dat God Zelf zegt dat zulke verschrikkelijke gruweldaden niet eens in Zijn hart opkwamen: “Zij hebben de hoogten van de Baäl gebouwd om hun kinderen met vuur te verbranden als brandoffers voor de Baäl, wat Ik niet geboden en niet gesproken heb, en in Mijn hart niet is opgekomen. Daarom, zie, er komen dagen, spreekt de Heere, dat deze plaats niet meer genoemd zal worden Tofet en het dal Ben-Hinnom, maar Moorddal” (Jer. 19:5). Vers 6 verbindt de Tofet vallei ofwel het dal van Ben-Hinnom aan deze praktijken. Jeremia 7:31 verbindt Tofet en Ben-Hinnom aan het offeren van kinderen. Tofet betekent “de trommel.” Trommels werden gebruikt om het gekrijs van de slachtoffers van het vuur te overstemmen.

Bekijk het volgende citaat uit Verloren Paradijs, door John Milton, over de verschrikkelijke god Molech: “Ten eerste Molech, afgrijselijke met bloed van mensenoffers besmeurde koning, en de tranen van ouders, hoewel, het geluid van trommels en tamboerijnen het gekrijs van hun kinderen overstemde, die door het vuur gedaan werden voor deze grimmige afgod.” Natuurlijk zal iedereen zeggen dat ze tegenwoordig hun kinderen niet aan Molech offeren, maar lees verder.

In het Nieuwe Testament werd de martelaar Stefanus dood gestenigd, gedeeltelijk, omdat hij zijn luisteraars aanklaagde voor het vereren van afgoden (Hand. 7:43).

Toen de rechtvaardige koning Josia de troon besteeg, als koning van Juda, vernietigde hij de altaren in de vallei van Tofet (of Hinnom ‒ dezelfde vallei die Christus vergeleek met het vuur van “gehenna” in Markus 9:43-49) kort nadat hij de macht kreeg. Hij realiseerde zich het grote kwaad van de praktijken die daar hadden plaatsgevonden.

De Druïden en mensenoffers

Veel mensen hebben gehoord van de Druïden. Weinigen weten wie of wat ze waren. We zullen later naar ze verwijzen en hen verbinden aan andere bekende kerstgebruiken. We moeten eerst hun historische rol betreffende mensenoffers vaststellen.

Julius Caesar is de bekendste bron van informatie over de Druïden. Dit komt uit de Encyclopedia Britannica. Dit citaat genaamd “Druïden” legt duidelijk uit wie ze waren: “Druïden, de geleerde klasse bij de oude Kelten, wiens naam betekent de eikenboom kennen (of vinden). Het leek erop dat ze vaak eikenbossen bezochten en als priesters, onderwijzers en rechters fungeerden. De vroegste verslagen die bekend zijn over de Druïden komen uit de 3^e eeuw [voor Chr.]…Druïden namen de leiding over de publieke en private offers, en veel jonge mannen gingen naar hen toe voor instructie. Ze oordeelden over alle publieke en private geschillen en bepaalden de straf…De elementaire lering van de Druïden was dat de ziel onsterfelijk was…(zij) offerden mensenoffers voor hen die ernstig ziek waren of in gevaar verkeerden te sterven op het slagveld. Enorme gevlochten beelden werden gevuld met levende mensen en dan verbrand; hoewel de Druïden bij voorkeur criminelen uitkozen, offerden ze onschuldige slachtoffers indien nodig.”

Het Oude Testament staat vol met Gods veroordeling van Israël voor praktijken en gebruiken van de volken rondom hen ‒ en we verzamelen belangrijke feiten die een schokkend beeld openbaren.

De rol van kannibalisme

Een andere waarheid over de oorsprong van Kerst komt voort uit het moderne woord Kannibaal. Deze praktijk heeft z’n oorsprong in een primaire functie van alle priester van Baäl. Houd in gedachte dat het Hebreeuwse woord voor priester cahn is.

Bekijk het volgende citaat uit De Twee Babylons, door Alexander Hislop, blz. 232: “En het was een grondbeginsel van de wet van Mozes, een grondbeginsel dat zonder twijfel afgeleid was van het patriarchale geloof, dat de priesters wat als zondoffer werd geofferd moesten nuttigen (Numeri xviii. 9, 10). Vandaar dat de priesters van Nimrod of Baäl noodzakelijkerwijs van de mensenoffers moesten eten; en zo is het gekomen dat ‘Cahna-Bal (priester van Baäl)’ in onze eigen taal het vastgestelde woord is voor een verslinder van mensenvlees.”

De realiteit hiervan kan niemand ontgaan! Het is ook waar dat de meeste beschavingen tradities hebben die gerelateerd zij aan kannibalisme. Bekijk de volgende verklaring uit The New York Times, “What Is the Meaning of Cannibalism?” door Erik Eckholm: “Kannibalisme heeft ooit vrijwel iedere bekende beschaving gefascineerd en verafschuwd, met inbegrip van hen die zeiden dat ze het bedreven hadden.”

Ditzelfde artikel liet verder zien dat de meeste beschavingen aan dit gebruik ook een goddelijke betekenis verbonden.

Hoe zit het met de Kerstman mythe

Heeft u ooit overwogen dat u tegenwoordig ook uw kinderen kunt verbranden, offeren zelfs (hoewel op een andere manier), door het houden van Kerst, terwijl u zich oprecht probeert te “focussen op Christus”?

Ouders beredeneren dat ze de kerstmythe aan hun kinderen verschuldigd zijn! Kersttradities concentreren zich op de kinderen, zij zijn zeker het middelpunt van wat er gebeurd. Ik kan het weten want ik heb zeventien keer Kerst gevierd. Mijn oudere zus en jongere broer en ik waren die dag de ontvangers van veel en de gevers van zeer weinig ‒ en het begon allemaal met de Kerstman (Santa) leugen.

Enige jaren geleden vertelde een priester aan zijn zondagschoolklas dat de Kerstman (Santa) een mythe was. De verontwaardiging van de ouders en zijn meerderen was groot. Hij had de “Kerstman vermoord!” Hij had een “familietraditie vernietigd!” Hij had zich “familiegezag toegeëigend,” vervolgde het artikel. Hij werd door zijn meerderen officieel gecensureerd en bestempeld als “overijverig en ongevoelig.”

Zijn misdaad? Hij vertelde de waarheid!

Volgens Langer’s Encyclopedia of World History (artikel “Santa”), was “Santa” een algemene naam voor Nimrod in Klein-Azië. Dit was ook dezelfde god die door de schoorstenen van de oude heidenen naar beneden kwam en dezelfde vuurgod aan wie kinderen werden geofferd en gegeten als mensenoffers onder hen die eens Gods mensen waren.

Het tegenwoordige Santa Claus komt voort uit “Saint Nicholas (Sinterklaas).” Washington Irving, in 1809, was verantwoordelijk voor het opnieuw tot leven wekken van de oorspronkelijke oude, strenge bisschop met dezelfde naam naar de nieuwe naam “jolly St. Nick” in zijn Knickerbocker History of New York. (De meeste andere kersttradities in Amerika zijn zelfs nog recenter dan deze). “Old Nick” is lang een erkende term geweest voor de duivel.

In Openbaring 2:6 en 15 lezen we over de “leer van de Nikolaïeten,” waarover Christus tweemaal tegen Zijn Kerk zegt dat Hij die haat. Laten we het woord Nikolaïeten analyseren. Het betekent “volgeling van Nikolas.” Nikos betekent “overwinnaar, vernietiger.” Laos betekent “mensen.” Nikolaïeten zijn dus mensen die volgelingen zijn van de overwinnaar of vernietiger ‒ Nimrod. Als u ervan overtuigd was dat het volgen van Kerst een onschuldig christelijk gebruik is, laat dit dan even bezinken!

Is geschenken uitwisselen Schriftelijk?

Handelaren melden regelmatig dat meer dan 60% van hun jaarlijkse omzet plaatsvindt tijdens de periode van de kerstinkopen. Dit vertegenwoordigt een enorme hoeveelheid aan cadeaus. Velen geloven dat het geven van geschenken voortkomt uit het voorbeeld van de “drie wijzen” (de Bijbel geeft geen aantal) die geschenken aan Christus geven. Is dit waar? Waar kwam het uitwisselen van geschenken vandaan en wat zegt Gods Woord hierover?

De Bibliotheca Sacra zegt: “De uitwisseling van geschenken tussen vrienden is een kenmerk van Kerst en de Saturnaliën, en moet zijn overgenomen door de christenen van de heidenen, zoals de vermaning van Tertullianus duidelijk laat zien” (boekdeel 12, blz. 153-155).

Zoals alle andere aspecten van Kerst, is de schokkende waarheid dat zelfs dit zogenaamde christelijke gebruik niet uit de Bijbel komt. Het is ironisch dat mensen graag willen geloven dat ze het gebruik volgen van de wijzen die aan Christus gaven, terwijl ze in werkelijkheid alleen maar aan elkaar geven! Wat een hypocrisie! Christus wordt compleet vergeten.

De Bijbel onderwijst eigenlijk dat christenen geen verjaardagen mogen vieren. Vele Schriftgedeelten maken dit principe duidelijk. (Lees ons artikel “Zijn verjaardagen christelijk?”) Maar wat als u naar een verjaardag zou gaan die voor u bedoeld is en iedereen zou elkaar cadeaus geven behalve u? Het idee is belachelijk! Als dit zou gebeuren zou u zeggen dat die mensen egoïstisch zijn en dat ze u zijn vergeten. In werkelijkheid geven de meeste mensen met Kerst aan anderen omdat zij geschenken voor zichzelf terugverwachten!

Laten we even kort terugkeren naar de “wijzen” die geschenken gaven aan Christus. Het Schriftgedeelte dat dit beschrijft is Mattheüs 2:1-11: “Toen nu Jezus geboren was in Bethlehem, in Judea, in de dagen van koning Herodes, zie, wijzen uit het oosten kwamen in Jeruzalem aan, en zeiden: Waar is de pasgeboren Koning van de Joden?…En toen zij in het huis kwamen, vonden zij het Kind met Maria, Zijn moeder, en zij vielen neer en aanbaden Hem. Zij openden hun schatkisten en brachten Hem geschenken: goud en wierook en mirre.”

Het wordt algemeen beschouwd dat dit verjaardagscadeaus waren voor “het kindje Jezus.” Maar is dit wat de Bijbel daadwerkelijk zegt? Absoluut niet! Ten eerste is het belangrijk te melden dat ze de geschenken aan Jezus gaven. Ze stonden niet voor Hem en wisselden aan elkaar geschenken uit of gaven ze aan anderen. De geschenken werden aan Hem gegeven. En ze arriveerden veel later dan Zijn “verjaardag.” Dit is nog een reden dat dit geen “verjaardagscadeaus” konden zijn.

Een lang bestaande oude gewoonte uit het oosten was om geschenken mee te brengen voor een koning. Deze wijzen begrepen dat ze in de aanwezigheid waren van de “Koning van de Joden.” De Bijbel bevat veel voorbeelden van mensen die geschenken naar koningen zenden of die ze in hun aanwezigheid presenteren bij aankomst. Dit gebruik is ook tegenwoordig nog een gewoonte als er ambassadeurs of anderen in de aanwezigheid van een wereldleider komen. Bekijk tenslotte wat de Adam Clarke Commentary, boekdeel 5, blz. 46, zegt over wat er werkelijk gebeurde tijdens deze aangelegenheden: “Vers 11. en brachten Hem geschenken. De mensen uit het oosten kwamen nooit voor het aangezicht van koningen of belangrijke personen zonder een geschenk in hun handen. Dit gebruik wordt vaak vermeld in het Oude Testament, en is nog steeds gebruikelijk in het oosten, en in sommige van de laatst ontdekte Zuidzee-eilanden.” Geschenken werden volgens het gebruik aan koningen gepresenteerd.

Hoe duidelijk wilt u het hebben?

De oorsprong van de kerstboom

Geen boekje over Kerst is compleet zonder enige uitleg over de “kerstboom.” We hebben erover gesproken zonder ons er direct op te concentreren. De moderne kerstboom heeft z’n oorsprong in Duitsland. Maar de Duitsers hadden het overgenomen van de Romeinen, die hadden het op hun beurt weer van de Babyloniërs en de Egyptenaren.

Het volgende toont aan hoe de Babyloniërs denken over de oorsprong van de kerstboom: “Een oude Babylonische fabel vertelt over een groenblijvende boom welke voortkwam uit een dode boomstronk. De oude stronk symboliseerde de dode Nimrod, de nieuwe groenblijvende boom symboliseerde dat Nimrod weer tot leven was gekomen in Tammuz! Onder de Druïden was de eik heilig, onder de Egyptenaren was het de palm, en in Rome was het de spar, welke met rode bessen versierd werd tijdens de Saturnaliën! "(Walsh, Curiosities of Popular Customs, blz. 242).

Frederick J. Haskin’s Answers to Questions verklaart: “De kerstboom komt uit Egypte, en zijn oorsprong dateert uit een periode ver voor het christelijke tijdperk.” Wist u dit ‒ dat de kerstboom ver voorafging aan het christendom?

De meeste aspecten van Kerst worden in de Bijbel niet genoemd. Natuurlijk is de reden hiervan dat het niet van God komt ‒ het is geen onderdeel van hoe Hij wil dat mensen Hem vereren. De kerstboom, daarentegen, wordt in de Bijbel ondubbelzinnig genoemd! Bekijk Jeremia 10:2-5: “Zo zegt de Heere: U mag u de weg van de heidenvolken niet aanleren…Want de gebruiken van die volken zijn onzinnig: het is immers een stuk hout, iemand heeft het uit het bos gekapt, vakwerk met de bijl. Met zilver en met goud maken ze het mooi, met spijkers en met hamers zetten ze het vast, zodat het niet kan wiebelen. Ze zijn als een vogelverschrikker op een komkommerveld, want spreken kunnen ze niet. Ze moeten helemaal gedragen worden, want ze kunnen geen stap verzetten. Wees niet bevreesd voor hen, want kwaad kunnen ze niet doen, maar ook goeddoen is er bij hen niet bij.”

Deze uitvoerige beschrijving van de moderne kerstboom is duidelijk. God verwijst hier direct naar als “de weg van de heidenvolken.” En net zo direct gebiedt Hij zijn mensen om “de weg van de heidenvolken niet aan te leren,” en noemt Hij deze gebruiken “onzinnig.” Vers 23 voegt hier een opmerkelijke en krachtige verklaring aan toe: “Ik weet, Heere, dat het niet aan de mens is zijn weg, dat het niet aan een man is zijn gang te bepalen en zijn voetstappen te richten.” God moet de mens leren hoe te leven. De mens kan simpelweg niet Gods wegen voor zichzelf uitvinden.

Er is geen ruimte in Jeremia 10 om te geloven, zoals sommigen hebben gesuggereerd, dat omdat deze bomen van zichzelf krachteloos zijn het niet echt verboden is om een kerstboom te hebben. God veroordeelt het opzetten van een heidense (kerst)boom met dit duidelijke Bijbelse gebod!

De bron van hulstkransen, kerststronken, en maretakken

De Encyclopedia Americana zegt: “de hulst, de maretak en de kerststronken…zijn relikwieën uit voor-christelijke tijden.” In andere woorden, het heidendom! De kerststronk werd algemeen gebruikt in een rite van Teutoonse natuuraanbidding.

Fredirick Haskin verklaart verder: “Het gebruik van de kerstkransen wordt door autoriteiten als herleidbaar van heidense gebruiken gezien, namelijk het decoreren van gebouwen en gebedshuizen tijdens het feest dat op hetzelfde moment plaatsvond als onze Kerst.”

De Encyclopedia Britannica, onder “Celastrales,” belicht de oorsprong van de hulstkrans: “Europese heidenen brachten hulsttakken in hun huizen, om die aan te bieden aan de feeënmensen uit het bos voor het strenge winterweer. Tijdens de Saturnaliën, het Romeinse feest, werden hulsttakken uitgewisseld als een teken van vriendschap. De eerste Romeinse christenen gebruikten blijkbaar hulst als decoratie tijdens het kerstseizoen.”

Er zijn tientallen verschillende soorten hulst. Vrijwel allemaal komen ze voor in mannelijke en vrouwelijke varianten ‒ zoals “Blue Prince and Blue Princess” of “Blue Boy en Blue Girl” of “China Boy en China Girl.” Vrouwelijke hulststruiken kunnen geen besjes krijgen tenzij een nabijgelegen mannelijke struik ze bestuift. Het is gemakkelijk te zien waarom de hulstkrans zijn weg vond in heidense rituelen als teken van vriendschap en vruchtbaarheid!

Kerst is voor velen niet compleet zonder het “kussen onder de maretak.” Dit heidense gebruik was de gewoonte tijdens een nacht die zwelgpartijen inhield in de geest van donkenschappen en orgieën. Net als vandaag gebeurde dit “kussen” aan het begin van de Saturnaliën/kerstvieringen. Ik zal nooit vergeten dat ik iedere Kerst de moeders van mijn vrienden moest kussen bij het binnenkomen van hun huizen. Het was het eerste dat we deden. Ik haatte het ‒ maar het was iets wat ik “moest doen”! Beschouwd werd dat de maretak speciale helende krachten gaf aan hen die eronder kusten.

De Encyclopedia Britannica, zegt onder “Santalales” het volgende: “De Europese maretak werd verondersteld speciale rituele betekenis te hebben in Druïdische ceremonies en leeft tegenwoordig voort in folklore, z’n speciale status als kerstmaretak komt uit Angelsaksische tijden.” Maretak is een parasiet die in eikenbomen leeft. (Herinner u dat de Druïden onder eikenbomen aanbaden). De oude Kelten (verbonden aan de Druïden) gaven de maretak als een geneeskrachtig kruid aan onvruchtbare dieren om ze vruchtbaar te maken. Er wordt in het Keltisch nog steeds naar verwezen als een “alles genezer.”

Zoals de maretak werden hulstbesjes ook heilig geacht voor de zonnegod. Het oorspronkelijke “zonnewiel” werd uiteindelijk yule log (joelblok) genoemd. “Yule” betekent simpelweg “wiel” wat sinds lange tijd een voorstelling is geweest van de zon. Geen wonder dat mensen tegenwoordig nog steeds spreken over “the sacred yule-tide season (het heilige joelfeest seizoen).”

Verering van de ware God vermengd met valse praktijken

De moderne term voor het samensmelten van valse heidense gebruiken met de verering van de ware God is syncretisme. Iedereen die dit deed in het oude Israel werd ter dood gebracht (Lev. 18:21, 29)! Zo ernstig was het!

Een fascinerende blik op de gedachten en de overtuigingen van Israël, in hun eigen verstand en hoe ze God vereerden als een volk, komt uit II Koningen 17:33: “Zij vreesden de Heere maar dienden ook hun goden, overeenkomstig de handelwijze van de volken waaruit men hen weggevoerd had.”

Heeft u dit begrepen? Zij vreesden de ware God terwijl ze andere goden vereerden. Geen wonder dat het volgende vers (34) zegt dat ze in werkelijkheid “de Heere NIET vreesden” volgens de weg die God geboden had. Dit is Gods visie op wat mensen tegenwoordig doen ‒ ongeacht hoe de mensen, die deze heidense praktijken bedrijven, mogen denken over hun acties!

Vers 30 zegt dat dit alles werd overgenomen door contact met “de mensen uit Babylon” (en anderen), van wie de hoofdgod, ter herinnering, Nimrod (Baäl of Molech) was ‒ waarvan wij weten dat die een en dezelfde zijn.

Merk op hoe specifiek Gods waarschuwing was aan Israel in Deuteronomium 12:29-31, en waarom Hij ze waarschuwde: “Wanneer de Heere, uw God, de volken waar u naartoe gaat om die uit hun bezit te verdrijven…en u hen verdreven hebt en in hun land bent gaan wonen, wees dan op uw hoede dat u niet, nadat zij van voor uw ogen weggevaagd zijn, in dezelfde valstrik komt, en dat u niet vraagt naar hun goden, door te zeggen: Zoals deze volken hun goden gediend hebben, zo zal ik het ook doen. U mag ten aanzien van de Heere, uw God, niet doen zoals zij! Want alles wat voor de Heere een gruwel is, wat Hij haat, hebben zij voor hun goden gedaan. Zij hebben voor hun goden immers zelfs hun zonen en hun dochters met vuur verbrand.”

Vele verzen die gelijk zijn aan Deuteronomium 12 zouden zorgvuldig bestudeerd moeten worden. (Zie Exodus 34:10-17; 23:23-33; Leviticus 20:22-26; Deuteronomium 20:13-18, etc.) De ware God wist dat het vereren van andere goden altijd leidde tot het offeren van kinderen aan hen!

Deuteronomium 12:32 maakte duidelijk dat God niet wil dat wij Zijn wegen vermengen met valse wegen: “Dit alles wat ik u gebied, moet u nauwlettend in acht nemen. U mag er niets aan toevoegen en er ook niets van afdoen.”

Dit zijn Gods duidelijke woorden aan allen die menen dat ze de verschrikkelijke gebruiken, die regelrecht uit het heidendom komen, kunnen vermengen met een zogenaamde “focus op Christus.”

De praktijken van het oude Israël in moderne gebruiken

In Deuteronomium 12:2-4 wordt een belangrijk verband gelegd. God zegt duidelijk: “U moet al de plaatsen waar de volken van wie u het land in bezit neemt, hun goden gediend hebben, volledig vernielen, op de hoge bergen, op de heuvels en onder elke bladerrijke boom. Hun altaren moet u afbreken…hun gewijde palen met vuur verbranden…U mag tegenover de Heere, uw God, niet doen zoals zij!

Merk Gods verwijzingen op naar de “bladerrijke bomen” en “gewijde palen.” Er zijn op z’n minst nog tien gelijke verzen in het Oude Testament die verwijzen naar de “bladerrijke (groene) bomen” en hun verbinding met afgoderij. Historici menen dat de verwijzing naar de term “groen” verwijst naar bomen die het hele jaar door groen blijven ‒ bladerrijke (groenblijvende) bomen!

Nogmaals, laten we de werkelijke geschiedenis en de oorsprong van enkele huidige gebruiken van de Saturnaliën grondiger onderzoeken. Bekijk het volgende ijzingwekkende citaat uit de Dictionary of Greek and Roman Antiquities, “Oscilla” 3^e editie, boekdeel II: “…alle gelederen wijdden zich aan de feestvreugde, geschenken werden uitgewisseld onder vrienden, en menigten verdrongen zich in de straten, schreeuwend ‘Lo Saturnaliën.’ Een offergave werd gegeven onder een gedecoreerde groenblijvende boom, volgens de heidense dichter, Virgil. Beeldjes en maskers ‒ zogenaamde 'oscilla' ‒ hingen aan de boom net als huidige kerstdecoraties. De geschiedenis geeft toe…dat er geen twijfel over kan zijn dat we in deze ‘oscilla’ een relikwie van mensenoffers hebben…”

Komt dit alles u niet bekend voor? Geschenken, zingen in de straat, groenblijvende bomen, decoraties, offergaven onder de boom, vrolijkheid en feesten? Het klinkt misschien prachtig, maar ze vertegenwoordigen dingen die werkelijk afschuwelijk zijn.

Huidige oscilla zien eruit als kleine mollige “engeltjes” als ze aan de boom hangen. Ikzelf hing die kleine “baby engeltjes” aan onze boom toen ik nog klein was. Ik dacht dat het baby engeltjes waren. Hoe erg zat ik ernaast! Denkt u dat een van uw vrienden zich realiseert wat ze echt voorstellen? Natuurlijk niet ‒ maar dat maakt het in Gods ogen niet minder ernstig of verkeerd!

Regelrecht heidendom vermengde zich in de kerk

Een andere bron laat zien hoe een geërfd gebruik dat zo “onschuldig” gehouden wordt door miljoenen ‒ toch verre van onschuldig is in Gods ogen. Lees nu het volgende citaat uit de Encyclopedia Britannica, 15^e editie, boekdeel 10, blz. 1062-3: “Het christendom…werd door een complex en geleidelijk proces…de officiële religie van het [Romeinse] rijk.

“Voor een tijd verbonden munten en andere gedenktekens christelijke leringen met de aanbidding van de zon, waaraan Constantijn voorheen verknocht was. Maar zelfs toen die fase voorbij was, ging het Romeinse heidendom door permanente invloeden uit te oefenen, klein en groot…de kerkelijke kalender behoud vele overblijfselen van de voor-christelijke feesten, in het bijzonder Kerst, welke elementen samensmelt van zowel het feest van de Saturnaliën en de verjaardag van Mithra. Maar bovenal, de meerderheid van het westelijke christendom had de strenge discipline die het stabiliteit en vorm gaf aan het oude Rome te danken.”

Een autoriteit zo gerenommeerd als de Encyclopedia Britannica erkent, voor eenieder die het zien wil, dat de Saturnaliën en het oude Rome de “discipline…stabiliteit en vorm” bepaalden van het westelijke christendom!

Dit is werkelijk een schokkende bekentenis!

Het volgende krachtige citaat laat zien hoe dit afgodische, heidense feest in de “christelijke” wereld terechtkwam. Het komt uit de New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge, onder “Kerst”: Hoeveel de datum van het feest afhing van het heidense Brumalia (25 December) volgend op de Saturnaliën (17-24 Dec.), en het vieren van de kortste dag van het jaar en de “nieuwe zon”…kan niet met zekerheid worden vastgesteld. De heidense Saturnaliën en Brumalia waren te diep geworteld in populaire gebruiken om aan de kant geschoven te worden door de christelijke invloed…Het heidense feest met z’n oproer en feestvreugde was zo populair dat christenen blij waren met een excuus om door te gaan met het vieren ervan en met weinig verandering in de geest en wijze waarop. christelijke predikers uit het westen en het nabije oosten protesteerden tegen de ongepaste lichtzinnigheid waarmee Christus’ verjaardag gevierd werd, terwijl de christenen uit Mesopotamië hun westerse broeders beschuldigden van afgoderij en zonaanbidding vanwege het als christelijk aannemen van dit heidense feest.”

Een andere bron openbaart hoe de Romeinse kerk Kerst begon aan te nemen als een officiële viering. De Encyclopedia Britannica, 1946 editie, zegt:” Kerst behoorde niet tot de eerste feesten van de kerk…Zekere Latijnen, al in 354, hebben waarschijnlijk de verjaardag van 6 januari naar 25 december verplaatst, wat toen een Mithraïsch feest was…of verjaardag van de onoverwinnelijke ZON…De Syriërs en Armeniërs, die vasthielden aan de 6^e januari, beschuldigden de Romeinen van zonaanbidding en afgoderij, bewerend…dat het feest van 25 december was uitgevonden door de discipelen van Cerinthus…”

En dus vond een heidens feest, dat ver voor Christus’ geboorte gevierd werd, z’n weg in het erkende christendom.

Wist u dat zelfs de zeventiende-eeuwse puriteinen uit Nieuw Engeland begrepen hoe slecht Kerst was? Ze verboden zelfs het vieren ervan bij de wet, in 1659, door heel de Massachusetts Bay Colony. Het houden ervan kon leiden tot boetes en celstraffen. Het was bijna 200 jaar later (1856) voordat mensen stopten met werken tijdens Kerst in Boston. De Puriteinen kenden de oorsprong en noemde het “heidense en paapse afgoderij.”

Zij die tijden en wetten veranderen

De profeet Daniël (7:8) spreekt over een “kleine horen,” die (7:25) “Woorden tegen de Allerhoogste zal spreken…Hij zal erop uit zijn bepaalde tijden en de wet te veranderen.” Deze kleine horen is een grote religieuze autoriteit die z’n eigen data en vieringen probeert in te stellen boven Gods duidelijke instructies.

Het Hebreeuwse woord vertaald “veranderen” betekent transformeren, wijzigen of instellen.” Het woord vertaald als “tijden” betekent “ingestelde evenementen, seizoenen of tijden.” Het Hebreeuwse woord vertaald “wetten” betekent “verordeningen of wetten van God.” Wanneer u ze samenvoegt, verwijst deze uitdrukking naar een autoriteit die probeert “ingestelde evenementen en seizoenen te wijzigen binnen Gods Wet.” Zeker, Kerst is hier een goed voorbeeld van. Gods instructies zijn vervangen met religieuze tradities van de mens.

Het volgende citaat maakt duidelijk hoe dit kon gebeuren. Het komt ook uit de Encyclopedia Britannica, onder “christendom”: “zodoende heeft de liturgie van Pasen zich meer ontwikkeld in de Oosters-orthodoxe kerk, en de liturgie van Kerst zich meer in de Rooms Katholieke kerk…De christelijke kalender is de meest verspreide christelijke instelling. De zevendaagse week en het ritme van de christelijke feesten zijn zelfs aanvaard door vele niet-christelijke landen. Ondanks verwoede pogingen een veranderde werkweek in te voeren, kon de zevendaagse week met z’n vrije zondag niet worden geëlimineerd, zelfs niet in communistische landen met een atheïstische kijk op de wereld. Zelf in atheïstische kringen en organisaties over heel de wereld, genieten christelijke feesten een onbetwiste populariteit als werkvrije dagen…vooral Kerst.”

Werkelijk, het zijn de eerdergenoemde “kerkelijke politici” die hebben getracht de moderne “christelijke” kalender te forceren op een onwetende wereld. Het zijn deze leiders die “erop uit zijn bepaalde tijden en de wet te veranderen.”

De gevaarlijke kracht van leugens

Een van Satans namen is vernietiger (Openb. 9:11). Nimrod, Saturnus, Molech en Baäl zijn zoals Satan, de vuurgod die kleine kinderen vernietigd en verslind.

De ware Jezus Christus was nooit en zal nooit onderdeel zijn van Kerst! Hij kan niet worden teruggeplaatst in iets waar Hij nooit was. Maar de “de god van de wereld,” Satan (2 Kor. 4:4, Nieuwe Bijbelvertaling), is altijd in Kerst geweest. Hij is de auteur ervan!

De ware God gebied dat we Hem “moeten aanbidden in geest en in waarheid” (Joh. 4:23-24). Dit gaat niet samen met de grote Kerst en Santa Claus (Sinterklaas) leugens die veel kinderen zo graag geloven.

I Timotheüs 4:2 waarschuwt over hen die “door huichelarij van leugenaars…hun eigen geweten als met een brandijzer hebben toegeschroeid.” Ouders kunnen hun eigen kinderen “branden” tot op het punt hen te verschroeien met de Kerst misleiding en leugen!

Er is geen “veiligheid in aantallen” in deze wereld voor hen die Kerst vieren, omdat Satan, die de “vader van de leugen” en “een mensenmoordenaar” wordt genoemd (Joh. 8:44), “de hele wereld misleidt” (Openb. 12:9)! Zoek dit vers op en lees het. En realiseer dan dat Kerst overduidelijk getuigt van deze grote misleiding.

Maar Christus noemt Zijn Kerk een “kleine kudde” (Lukas 12:32). Vele andere verzen laten dit zien. Deze Kerk heeft niet de grote aantallen zoals de gerespecteerde, gevestigde stromingen binnen het christendom van deze wereld.

“Een Andere Jezus”

Er is nog een probleem met het idee van “Christus terugplaatsen in Kerst” ‒ en het is groot! De “Jezus” waarop wordt gefocust tijdens dit seizoen is niet de ware Jezus Christus van de Bijbel!

Velen is geleerd dat er alleen één Jezus Christus is. Maar Gods Woord spreekt over een vervalsing, en deze vervangende Christus is te identificeren in de geschiedenis. Het bewijs? De apostel Paulus waarschuwde over “een andere Jezus.”

Begrijp wat er hier op het spel staat!

Allereerst, bekijk Paulus’ gehele introductie als hij de weg effent voor de waarschuwing die volgt: “Maar ik vrees dat, zoals de slang [Satan] met zijn sluwheid Eva verleid heeft, zo misschien ook uw gedachten bedorven worden, weg van de eenvoud die in Christus is” (II Kor. 11:3).

Nu de werkelijke waarschuwing in het volgende vers: “Want als er iemand komt die een andere Jezus predikt, die wij niet gepredikt hebben, of als u een andere geest ontvangt dan die u ontvangen hebt, of een ander evangelie, dat u niet aangenomen hebt, dan verdraagt u dat best” (II Kor. 11:4). De Korintiërs leken het “best te verdragen,” zonder veel weerstand.

Paulus, geïnspireerd door de ware Jezus van de Bijbel, werd er toe bewogen het gevaar op te schrijven van het onwetend volgen van “een andere Jezus.” Bedenk dat velen waarschijnlijk nooit hebben nagedacht over het idee van een valse Jezus ‒ dat er überhaupt zoiets is als een verkeerde, andere en “valse Christus” (Mat. 24:23-24) ‒ genaamd “een andere Jezus.” In het verleden heeft deze “Jezus” zelfs de gedachten van ware christenen verontreinigd. Tot dusver is het duidelijk. Maar de “sluwheid” waarmee dit kan gebeuren, en hoe het gebeurde in de geschiedenis, is zo misleidend ‒ zo bedrieglijk ‒ dat zelfs ware christenen onbewust deze zogenaamde Jezus begonnen te aanbidden. Dit is wat er gebeurde bij de Korintiërs.

Mensen kunnen op manieren aanbidden die dingen voorstellen die erg verschillen met wat ze oprecht geloven en menen. Mensen die tegenwoordig in de Bijbel geloven kunnen ervan overtuigd zijn dat ze de ware Verlosser aanbidden terwijl ze in werkelijkheid een valse Verlosser aanbidden ‒ een andere Jezus! Het gehele traditionele christendom vereerd in werkelijkheid Nimrod, Saturnus, Molech en Baäl. De tegenwoordige focus op moeder en kind “Maria en Jezus,” en het aanbidden en adoreren van Maria door miljoenen, is een parallel met Nimrod en zijn moeder, Semiramis, die onmiskenbaar is.

Hier is het punt van wat er wordt uitgelegd. Velen spreken over “Christus terugplaatsen in Kerst.” Dit wordt verkondigd van de duizenden preekstoelen. Maar de ware Christus is daar nooit geweest! Net zoals een persoon niet in een kamer kan terugkeren waar hij nooit geweest is, kan Jezus Christus niet “teruggeplaatst” worden in een evenement waarin Hij nooit is geweest, en die Hij in feite haat! (Nogmaals, zie Markus 7:7). De Jezus die deze predikanten en gelovigen in gedachten hebben is een andere Christus, een met een ander evangelie en een andere geest ‒ de Kerst geest! ‒ die totaal andere leringen brengt.

Kunt u het verband zien?

Wat moet u doen?

Tot slot, laten we gaan onderzoeken wat God Zijn mensen vertelde te doen en de weg die ze aan hun kinderen zouden moeten onderwijzen.

Herinner Jeremia 7:31, waar God Israël veroordeeld voor het verbranden van hun kinderen in de Tofet Vallei. Acht verzen eerder (vs. 23-24), maakte God duidelijk wat Hij vereist: “Maar deze zaak heb Ik hun geboden: Luister naar Mijn stem. Dan zal Ik u tot een God zijn, en ú zult Mij tot een volk zijn. Bewandel heel de weg die Ik u gebieden zal en het zal u goed gaan. Maar zij hebben niet geluisterd…maar ze gingen in hun eigen opvattingen voort overeenkomstig hun verharde, boosaardige hart…”

Mensen willen God niet gehoorzamen (Rom. 8:7). Ze volgen liever hun eigen “opvattingen.” Ze begrijpen niet dat God wil dat het hen “goed” gaat. Hij wil dat geluk, blijdschap en zegeningen door de levens van mensen stromen. Deze resulteren allemaal door Hem te gehoorzamen.

God inspireerde Mozes om ouders te waarschuwen voor de grote verantwoordelijkheid die ze hebben betreffende hoe en wat ze hun kinderen onderwijzen. Bekijk Zijn instructie in Deuteronomium 6: 1, 6-7, 20-21, 25: “Dit zijn de geboden…die de Heere uw God, geboden heeft u te leren, om ze te doen in het land waar u naartoe trekt om het in bezit te nemen… Deze woorden, die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat…Wanneer uw zoon u morgen vraagt: Wat zijn dat voor getuigenissen, verordeningen en bepalingen die de Heere, onze God, u geboden heeft? dan moet u tegen uw zoon zeggen: Wij waren slaven van de farao in Egypte, maar de Heere heeft ons met sterke hand uit Egypte geleid…Het zal voor ons gerechtigheid zijn als wij al deze geboden nauwlettend in acht nemen, voor het aangezicht van de Heere, onze God, zoals Hij ons geboden heeft.”

God leidde Israël uit Egypte ‒ uit de slavernij ‒ uit de gebruiken van de wereld rondom hen en Hij openbaarde Zijn Wet aan hen. Hij wil niet dat Zijn mensen teruggaan naar de tradities, gebruiken en wegen waaruit Hij ze geroepen heeft.

Wanneer het gehele stelsel van tradities verzadigd met de symboliek van het aanbidden van een oude, heidense, door mensen bedachte god onderwezen wordt, dan aanbid je niet de ware Schepper.

We hebben niet geweten dat Kerst afkomstig is uit Babylon

Jezus zei tweemaal, in Mattheüs 7:16 en 20: “aan hun vruchten zult u hen herkennen.” Alles wat mensen doen of zeggen, goed of slecht, zijn vruchten. De vruchten van Kerst zijn verschrikkelijk. Dit seizoen leidt het hele jaar door tot overspel, eenzaamheid, afgunst en dronkenschap, familieruzies (en erger), en een oplopende schuld die vaak tot maart aanhoudt. Dit probleem is zo groot dat bijna alle kerken melden dat hun inkomens ‒ hoe ironisch ‒ dalen tijdens deze periode wanneer mensen proberen te “herstellen” van al hun uitgaven!

De ware kerstgeest

De profeet Jesaja werd geïnspireerd het volgende te schrijven: “Roep luidkeels, houd u niet in, verhef uw stem als een bazuin, verkondig Mijn volk hun overtreding” (58:1). Ik heb dit gedaan. wat gaat u doen, nu u de duidelijke waarheid heeft gelezen over de ware oorsprong van Kerst?

Het volgende citaat komt uit het boekje De Ware Achtergrond van Kerstmis, door Herbert W. Armstrong. Het vat het boekje wat u net gelezen heeft samen:

“Kerstmis is een commerciële aangelegenheid geworden. Het wordt in stand gehouden door de grootste advertentiecampagnes van het jaar. U ziet overal in de etalages eerst St. Nicolaas en daarna worden we aangemoedigd tot de ‘geest van Kerstmis.’ Ook in de media wordt dit heidense seizoen opgehemeld. De mensen zijn in hun lichtgelovigheid hier zo mee geïnjecteerd, dat zij aanstoot nemen aan de waarheid. Maar de ‘geest van Kerstmis’ wordt ieder jaar opnieuw opgeroepen niet om Christus te eren, maar om goederen te verkopen! Net als alle misleidingen van Satan verschijnt het als ‘een engel des lichts,’ is het gemaakt om goed te lijken. Ieder jaar worden miljoenen uitgegeven, terwijl de zaak van Christus zelf lijdt. Het is onderdeel van het economische systeem van Babylon!

“Wij belijden christelijke naties te zijn, maar wij zijn in Babylon, zoals de profetie voorspelde, en we wisten het niet! ‘Gaat uit van haar, Mijn volk, opdat gij geen gemeenschap hebt aan haar zonden en niet ontvangt van haar plagen’ ‒ die nu spoedig zullen komen ‒ is de waarschuwing van Openbaring 18:4.

“Waarom steekt u dit jaar uw geld, in plaats van in allerlei cadeaus, niet in Gods Werk?”